Ο μύθος και η ιστορία της Χριστοδούλας
Κάποτε στην όμορφη Αμμόχωστο ζούσε μια δυνατή γυναίκα, η Χριστοδούλα. Ήταν πάντα περήφανη και χαμογελαστή. Δεν έδειχνε ποτέ ότι κάτι τη βασάνιζε. Ήταν γενναιόδωρη και φιλόξενη με τους ανθρώπους και αγαπούσε τη φύση, ιδιαίτερα τις πορτοκαλιές. Η Χριστοδούλα δύο χρόνια πριν από την εισβολή των Τούρκων διαγνώστηκε με καρκίνο, όμως εγχειρίστηκε και προχώρησε τη ζωή της.
Το μαύρο καλοκαίρι του 1974, έφυγαν όλοι από την Aμμόχωστο, όμως ζήτησαν από τους στρατιώτες και τους αστυνομικούς να επιστρέψουν. Πήγε μαζί τους και η Χριστοδούλα. Έμεινε εκεί αρκετές μέρες. Μέχρι που τους είπαν οι Τούρκοι εισβολείς να φύγουν. Από εκεί η Χριστοδούλα οδηγήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη στη Σωτήρα. Μόνη της…
Περπάτησε από τον Άγιο Μέμνονα και έφτασε στον καταυλισμό της Σωτήρας. Με μόνο μια βαλίτσα στο χέρι και λιγοστά ρούχα. Κομψή και υπερήφανη, που δεν πρόδιδε τον πόνο τον σωματικό αλλά ούτε και της προσφυγιάς. Οι κόποι μιας ζωής εξαφανίστηκαν. Αλλά και πάλι η Χριστοδούλα παρέμεινε δυνατή. Δυνατή για την οικογένεια της, να δίνει κουράγιο σε όλους. Να κρύβει τον πόνο απ' όλους. Τα πράγματα αβέβαια. Θεραπείες δεν υπήρχαν τότε, όσο και να ήθελαν οι γιατροί να την βοηθήσουν.
Η Χριστοδούλα είχε αποδεχθεί την ιδέα του θανάτου με την ηρεμία και τη δύναμη που πάντα είχε. Δεν μιλούσε για την αρρώστια της. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ότι πονούσε ή δεν ένιωθε καλά. Δεν ήθελε να στεναχωρήσει κανέναν με την αρρώστια της. Σκεφτόταν πάντα το καλό της οικογένειας της.